એક સમય એવો પણ આવતો હોય છે કે જ્યારે તે પેટની ભૂખ મૃત્યુ કરતા વધારે દુર્લભ બની જાય છે અને તેમજ જ્યાં મૃત્યુનો ડર સમાપ્ત થાય છે અને પેટનો દુખાવો તેનાથી આગળ વધે છે અને તેમજ સૌથી મોટો ભય ભૂખે મરવાનો ડર છે તેવું કહેવાય છે અને તેથી જ કોઈ ભૂખે મરવા માંગતું નથી અને ભૂખે મરતો વ્યક્તિ પણ ઇચ્છે છે કે પહેલા પેટ ભરાઈ ગયું હોય તો પછી મુત્યુથી પણ તે ડરતા નથી.તેમજ આ તે જ તબક્કો છે કે જેમાં ભૂખ મૃત્યુ કરતાં મોટી થઈ જાય છે અને તેમજ પેટનો દુખાવો થતાં જ તેના કદ અને તેની ભયાનકતા ઓછી થઈ છે.કદાચ આ માટે જ આખી દુનિયા સીમામાં બંધ છે અને તે જ સમયે ભૂખ્યા મજૂર રસ્તા પર તેની એક ટાઇમની રોટલી મેળવવા માટે મજૂરી કરે છે અને આ સમય બચાવવા માટે,બ્રેડ અને ચપટી મીઠું વધુ મહત્વનું છે. કારણ કે તેણે ભૂખ લાગી હોય છે અને તે ભૂખ જાણે છે અને અનુભવે છે પણ તે હજુ સુધી મૃત્યુને મળ્યો નથી હોતો.
તેમજ કોરોના વાયરસનો ચેપ ચાલુ છે અને હજારો મજૂરોને એક રાજ્યથી બીજા રાજ્યમાં સ્થળાંતર કરવાની ફરજ પડે છે અને તેઓ તેમના મૃત્યુ સમયે હજારો લોકોને આ વાયરસથી મરતા જોઈ રહ્યા છે તેવી જ રીતે તેઓ આનો ભોગ પણ બની શકે છે પણ તેઓ કોરોના પહેલાં ભૂખથી મરવા માંગતા નથી અને આ ભૂખ માટે તેણે પોતાનું ઘર છોડી અને ગામ છોડી દીધું છે અને આ ભૂખ સામે લડવા માટે તેણે દેશમાં પત્થરો અને ખાડાઓ તોડી નાખ્યા હતા અને તેમજ આ માટે એક પરિશ્રમ કામદાર ભૂખથી મરી ગયો અને કામદાર તેનું પેટ ભરી દેશે તેમજ હજાર કિલોમીટર ચાલશે. પરંતુ તમે ભૂખથી મરી શકશો નહીં અને તમારું પેટ ભરાશે.
દેશના સૌથી સ્વચ્છ શહેર ઈન્દોરના શેરીઓમાં કાળી અને મૌન રાતની છબીઓ એ જ વાર્તા કહી રહી છે કે મૃત્યુ પછી આવશે અને પ્રથમ ભૂખ મટી જશે અથવા ઓછામાં ઓછું ભૂખથી મરી જશો નહીં તેમજ જ્યારે વેબદુનિયા ડોટ કોમની ટીમે ઈન્દોરના ભારે પવન અને સની રાતોમાં રાતવાસો કર્યો ત્યારે તે જ વાર્તા બહાર આવી કે મૃત્યુ પર ભૂખમરા જીતી ગયા છે.
ત્યારબાદ જ્યારે અપેક્ષાની વચ્ચે વિશ્વ સામાન્ય રહેશે અને તેમજ જ્યારે આપણે પાટા પર પાછા આવીશું અને આ સિવાય જ્યારે આ લોકો બજારોમાં જોવા મળશે અને તેમજ ત્યારે બધું શોધી કાઢ્યું ન હતું અને જે ભૂખ અને ઉંઘનું લક્ષ્ય હતું.ભૂખ અને ઉંઘ જીવન જીવવાનાં આ બે પરિમાણો રોજિંદા જીવનમાં નિશ્ચિત છે ત્યારબાદ ભૂખ દરરોજ અનુભવાશે અને ઉંઘ દરરોજ આવશે પણ મૃત્યુ કોણ જોશે અને તેથી જ પહેલા ખાય છે અને જ્યાં કોઈ સ્થાન છે અને શુ ખાવાનું મળશે અને સુવાનું પણ મળશે.
જીવનમાં ભૂખ અને ઉંઘ કદાચ સૌથી દુર્લભ હોય છે મૃત્યુ કરતાં પણ વધારે.
કદાચ આ જ કારણ છે કે ઘણા દેશોમાં ભૂખ અને ઉંઘનો ઉપયોગ યુદ્ધની નીતિ તરીકે થતો હતો. દુશ્મન ભૂખ્યા આગ અને ઉંઘ નિદ્રા સહન કરવાનું શરૂ ન કરે ત્યાં સુધી દુશ્મન સૈનિકો સાથેનું યુદ્ધ લંબાયું હતું.વિશ્વમાં આવા ઘણા ઉદાહરણો છે જ્યારે યુદ્ધના યુદ્ધમાં લડવૈયાઓએ તેમના મૃત્યુ પહેલાં તેમના શસ્ત્રો છોડી દીધા, કારણ કે તેઓ મૃત્યુ સહન કરી શકે પણ પેટની આગ અને જાગતી આંખોને નહીં.
